Cerium(III)carbonaat-eigenschappen
CAS-nr. | 537-01-9 |
Chemische formule | Ce2(CO3)3 |
Molaire massa | 460,26 g/mol |
Verschijning | witte vaste stof |
Smeltpunt | 500 °C (773 K) |
Oplosbaarheid in water | verwaarloosbaar |
GHS-gevarenaanduidingen | H413 |
GHS-voorzorgsaanbevelingen | P273, P501 |
Vlampunt | Niet-ontvlambaar |
Cerium(III)carbonaat met hoge zuiverheid
Deeltjesgrootte (D50) 3,5 μm
Zuiverheid ((CeO2/TREO) | 99,98% |
TREO (totaal aantal zeldzame aardoxiden) | 49,54% |
RE Onzuiverheden Inhoud | ppm | Niet-REE's onzuiverheden | ppm |
La2O3 | <90 | Fe2O3 | <15 |
Pr6O11 | <50 | CaO | <10 |
Nd2O3 | <10 | SiO2 | <20 |
Sm2O3 | <10 | Al2O3 | <20 |
Eu2O3 | Nd | Na2O | <10 |
Gd2O3 | Nd | CL¯ | <300 |
Tb4O7 | Nd | SO₄²⁻ | <52 |
Dy2O3 | Nd | ||
Ho2O3 | Nd | ||
Er2O3 | Nd | ||
Tm2O3 | Nd | ||
Yb2O3 | Nd | ||
Lu2O3 | Nd | ||
J2O3 | <10 |
【Verpakking】 25 kg/zak Vereisten: vochtbestendig, stofvrij, droog, ventileren en schoon.
Waar wordt Cerium(III)carbonaat voor gebruikt?
Cerium(III)carbonaat wordt gebruikt bij de productie van cerium(III)chloride en in gloeilampen. Ceriumcarbonaat wordt ook toegepast bij het maken van autokatalysatoren en glas, en ook als grondstof voor de productie van andere ceriumverbindingen. In de glasindustrie wordt het beschouwd als het meest efficiënte glaspolijstmiddel voor nauwkeurig optisch polijsten. Het wordt ook gebruikt om glas te ontkleuren door ijzer in zijn ijzerhoudende staat te houden. Het vermogen van met cerium gedoteerd glas om ultraviolet licht tegen te houden, wordt gebruikt bij de productie van medisch glaswerk en ruimtevaartramen. Ceriumcarbonaat is over het algemeen onmiddellijk beschikbaar in de meeste volumes. Ultrahoge zuiverheid en hoge zuiverheidscomposities verbeteren zowel de optische kwaliteit als de bruikbaarheid als wetenschappelijke normen.
Overigens omvatten de talrijke commerciële toepassingen van cerium de metallurgie, het polijsten van glas en glas, keramiek, katalysatoren en fosforen. Bij de staalproductie wordt het gebruikt om vrije zuurstof en zwavel te verwijderen door stabiel oxysulfide te vormen en door ongewenste sporenelementen, zoals lood en antimoon, vast te houden.