Wiadomo, że pierwiastek baru jest toksyczny, ale jego związek, siarczan baru, może działać jako środek kontrastowy podczas tych skanów. Udowodniono medycznie, że jony baru w soli zakłócają metabolizm wapnia i potasu w organizmie, powodując problemy, takie jak osłabienie mięśni, trudności w oddychaniu, nieregularne choroby serca, a nawet paraliż. Dlatego wiele osób uważa, że bar jest pierwiastkiem cieszącym się złą sławą, a wiele osób przyjmujących węglan baru pozostaje na nim jedynie jako silna trutka na szczury.
Jednakże,węglan baruma wpływ na niską rozpuszczalność, której nie można lekceważyć. Węglan baru jest nierozpuszczalnym środowiskiem i może zostać całkowicie połknięty w żołądku i jelitach. Odgrywa ważną rolę w badaniach żołądkowo-jelitowych jako środek kontrastowy. Nie wiem, czy przeczytałeś choć jeden artykuł. Artykuł opowiada o tym, jak kamień barowy zaintrygował czarownice i alchemików na początku XVII wieku. Naukowiec Giulio Cesare Lagalla, który zobaczył skałę, pozostał sceptyczny. Nieco zaskakujące jest to, że dopiero w zeszłym roku udało się wyjaśnić genezę tego zjawiska (wcześniej błędnie przypisywano je innemu składnikowi kamienia).
Związki baru mają wartość faktyczną w wielu innych obszarach, np. jako środki obciążające, które zwiększają gęstość płuczki wiertniczej stosowanej w odwiertach naftowych i gazowych. Wiąże się to z charakterystycznym elementem nazwy 56: barys oznacza po grecku „ciężki”. Ma to jednak również stronę artystyczną: chlorek i azotyn baru służą do malowania fajerwerków na jasnozielony kolor, a dwuwodorotlenek baru służy do renowacji dzieł sztuki.