پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی یک محصول ضد شعله آنتیموان است که توسط کشورهای صنعتی در اواخر دهه 1970 ساخته شد. در مقایسه با ضد شعله تری اکسید آنتیموان، دارای ویژگی های کاربردی زیر است:
1. ضد شعله پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی مقدار کمی دود دارد. به طور کلی، دوز کشنده LD50 تری اکسید آنتیموان برای موش ها (حفره شکمی) 3250 میلی گرم بر کیلوگرم است، در حالی که LD50 پنتوکسید آنتیموان 4000 میلی گرم بر کیلوگرم است.
2. پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی سازگاری خوبی با بسیاری از حلال های آلی مانند آب، متانول، اتیلن گلیکول، اسید استیک، دی متیل استامید و آمین فرمت دارد. در مقایسه با تری اکسید آنتیموان، مخلوط کردن با بازدارنده های هالوژن برای تشکیل انواع بازدارنده های شعله کامپوزیتی با کارایی بالا آسان تر است.
3. اندازه ذرات پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی معمولاً کمتر از 0.1 میلی متر است، در حالی که تری اکسید آنتیموان به سختی به این اندازه ذره تبدیل می شود. پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی به دلیل اندازه ذرات کوچکش برای کاربرد در الیاف و لایه ها مناسب تر است. در اصلاح محلول ریسندگی الیاف شیمیایی بازدارنده شعله، افزودن پنتوکسید آنتیموان ژلاتینه شده می تواند از پدیده مسدود شدن سوراخ ریسندگی و کاهش قدرت چرخش ناشی از افزودن تری اکسید آنتیموان جلوگیری کند. هنگامی که پنتوکسید آنتیموان به پوشش ضد اشتعال پارچه اضافه می شود، چسبندگی آن بر روی سطح پارچه و دوام عملکرد بازدارنده شعله بهتر از تری اکسید آنتیموان است.
4. هنگامی که اثر بازدارنده شعله یکسان است، مقدار پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی که به عنوان بازدارنده شعله استفاده می شود، کم است، به طور کلی تنها 30٪ تری اکسید آنتیموان است. بنابراین، استفاده از پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی به عنوان بازدارنده شعله می تواند مصرف آنتیموان را کاهش داده و خواص فیزیکی و ماشینکاری مختلف محصولات بازدارنده شعله را بیشتر بهبود بخشد.
5. تری اکسید آنتیموان برای زیرلایه های رزین مصنوعی مقاوم در برابر شعله استفاده می شود که باعث مسمومیت کاتالیزور Pd در حین آبکاری الکتریکی می شود و حوضچه آبکاری نشده را از بین می برد. پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی این کمبود را ندارد.
از آنجایی که ضد شعله پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی دارای ویژگی های بالاتری است، به طور گسترده ای در محصولات مقاوم در برابر شعله مانند فرش، پوشش ها، رزین ها، لاستیک، پارچه های الیاف شیمیایی در کشورهای توسعه یافته استفاده شده است. مهندسان مرکز تحقیق و توسعه فناوری UrbanMines Tech. لیمیتد دریافت که روشهای آماده سازی زیادی برای پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی وجود دارد. در حال حاضر برای تهیه بیشتر از پراکسید هیدروژن استفاده می شود. همچنین انواع مختلفی از روش های پراکسید هیدروژن وجود دارد. حالا بیایید مثالی بزنیم: 146 قسمت تری اکسید آنتیموان و 194 قسمت آب را به راکتور رفلاکس اضافه کنید، هم بزنید تا دوغابی به طور یکنواخت پراکنده شود و به آرامی 114 قسمت از پراکسید هیدروژن 30 درصد را پس از حرارت دادن به دمای 95 درجه سانتیگراد اضافه کنید، آن را اکسید کنید. به مدت 45 دقیقه رفلاکس کرده و سپس محلول پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی با خلوص 35 درصد را می توان بدست آورد. پس از اینکه محلول کلوئیدی کمی خنک شد، فیلتر کنید تا مواد نامحلول حذف شود و سپس در دمای 90 درجه سانتیگراد خشک شود، پودر سفید هیدراته پنتوکسید آنتیموان به دست می آید. با افزودن 37.5 قسمت تری اتانول آمین به عنوان تثبیت کننده در حین خمیرسازی، محلول کلوئیدی پنتوکسید آنتیموان آماده شده است. زرد و چسبناک باشد و سپس خشک کنید تا پودر پنتوکسید آنتیموان زرد رنگ بدست آید.
استفاده از تری اکسید آنتیموان به عنوان ماده خام برای تهیه پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی به روش پراکسید هیدروژن، روش ساده، فرآیند تکنولوژیکی کوتاه، سرمایه گذاری تجهیزات کم و منابع آنتیموان به طور کامل استفاده می شود. یک تن تری اکسید آنتیموان معمولی می تواند 1.35 تن پودر خشک پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی و 3.75 تن محلول پنتوکسید آنتیموان کلوئیدی 35 درصد تولید کند که می تواند تولید محصولات بازدارنده شعله را افزایش دهد و چشم انداز کاربرد گسترده محصولات بازدارنده شعله را گسترش دهد.